#คุณใช้จ่ายกับลูกมากเกินไปหรือเปล่า
พ่อแม่หลายคนทำงานงกๆส่งลูกเรียน จนบางครั้งแทบไม่มีเวลาเจอหน้าลูก ที่น่าเศร้ายิ่งกว่าคือ ไม่มีเงินเก็บเพื่อตัวเอง
ทำงานปีแรกๆ เอาน่า เก็บเพื่อลูกก่อน แล้วค่อยเก็บให้ตัวเองก็ได้ อีกตั้งนานกว่าจะเกษียณ
….. ผ่านไป 10 ปี เดี๋ยวค่อยเก็บ
….. ผ่านไป 15 ปี ก็ยังไม่เริ่มเก็บ
ไปๆมาๆ ลูกเรียนจบ ภาระหมด และคนสมัยนี้แต่งงานช้า มีลูกช้า ลูกจบ ตัวเองเกษียณพอดี เพิ่งนึกได้ว่า เงินเก็บก็ยังไม่มี หรือที่มีก็ไม่พอ แล้วจะทำยังไง (รอลูกมาเลี้ยงหรือเปล่าคะ?)
เอาจริงๆ กับสภาพสังคมสมัยนี้ แค่ลูกเอาตัวเองรอด ไม่มาแบมือขอเงินเพราะเงินเดือนไม่พอใช้ก็ดีแย่แล้ว Oops !!
งั้นมาค่า เราต้องมาคิดทบทวนว่า การที่เราไม่เก็บหรือเก็บน้อยเกินไป อาจจะเป็นเพราะเราใช้จ่ายอะไรมากไปไหม บอกเลยว่า ส่วนใหญ่จากประสบการณ์ที่ได้พบเจอมาคือ เป็นพ่อแม่สายเปย์ ใช้จ่ายกับลูกมากไป หรือไม่ ลูกก็ใช้เงินเกินตัว
ลองพิจารณาดูว่า …..
🎈 คุณยังคงกินข้าวแกง นั่งร้านอาหารตามสั่ง กินร้านในฟู้ดคอร์ทได้ แต่พาลูกกินร้านอาหารดีดีในห้างประจำ
🎈 คุณบ่นลูกเสมอว่า เปลี่ยนมือถือบ่อยบ้างละ ทำของพังบ้างละ ทำของหายบ้างละ แต่ก็ยังซื้อใหม่ให้อยู่ดี
🎈 คุณเสพติดการซื้อของให้ลูก เสื้อผ้ามากมายบางตัวใส่ไม่ทัน ไม่เคยใส่ หรือซื้อเยอะจนลืม ซื้อมาซ้ำก็มี
🎈 คุณซื้อของมือสองสภาพดีใช้เองได้ แต่ของใช้ของลูกต้องมือหนึ่ง พรีออเดอร์จากญี่ปุ่น อเมริกา หรือฝากเพื่อนหิ้วมา
🎈 คุณยอมจ่ายหลักหมื่น หรือหลายหมื่นเพื่อพาลูกเรียนเสริมทักษะต่างๆ หรือเพื่อพัฒนาศักยภาพสมอง มากกว่าจะจ่ายค่าคอร์สอบรมสัมมนาของตัวเอง
หากคุณพ่อคุณแม่ลองปรับพฤติกรรมบางอย่าง (บนความพอดี) และเปลี่ยนค่าใช้จ่ายของลูกที่มากเกินไปนั้น เป็นเงินเก็บเพื่อตัวเราเองในอนาคต ชีวิตในบั้นปลายของเรากับลูกก็จะสุขสบาย ค่ะลูกด้วย เพราะลูกก็จะค่อยๆซึบซับการรู้จักใช้จ่าย เรียนรู้เรื่องเงินจากเรา ไม่เป็นผู้ใหญ่ที่มีนิสัยการใช้เงินแย่ๆ #ด้วยรัก
